زندگی با آیه ها «روز نوزدهم ماه مبارک رمضان»
در زیر خیمه‌اش همه یک خانواده‌ایم
ربَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا
خدايا، كارى كن كه همسران و بچه‌هايمان چشم‌وچراغ و مايۀ عزت ما باشند و ما را الگوى خودمراقبان كن.
زندگی با آیه ها «روز هجدهم ماه مبارک رمضان»
کلید رزق دست خداست.
وأَنكِحُوا الْأَيَامَىٰ مِنكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ ۚ إِن يَكُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ
برای زنان و مردان مجرّد كه صلاحيّت ازدواج دارند، مقدمات ازدواج را فراهم كنيد و ازدواج شان دهید. اگر دست خالى و تنگ دست هستند، خدا از سرِ بزرگوارى بى نيازشان مى‌كند.
زندگی با آیه ها «روز هفدهم ماه مبارک رمضان»
نکنه تنها بمونم ؟ نکنه نشه
الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ ۗ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا ۗ وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ
همانان که به ناحق از خانه هایشان اخراج شدند [و گناه و جرمی نداشتند] جز اینکه می گفتند: پروردگار ما خداست و اگر خدا برخی از مردم را به وسیله برخی دیگر دفع نمی کرد، همانا صومعه ها و کلیساها و کنیسه ها و مسجدهایی که در آنها بسیار نام خدا ذکر می شود به شدت ویران می شدند؛ و قطعاً خدا به کسانی که [دین] او را یاری می دهند یاری می رساند؛ مسلماً خدا نیرومند و توانای شکست ناپذیر است.
زندگی با آیه ها «روز شانزدهم ماه مبارک رمضان»
تا ابد مهرت به دل ها افکند
إنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَٰنُ وُدًّا
خدا مِهر و محبّت مسلمانانى را كه كارهاى خوب مى‌كنند، در دل ها مى‌اندازد.
زندگی با آیه ها «روز پانزدهم ماه مبارک رمضان»
هوای همدیگر و داشته باشیم ، دنیا و نعمت هاش امانتن
وآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا
و حقّ خویشاوندان و حقّ تهیدست و از راه مانده را بپرداز، و هیچ گونه اسراف و ولخرجی مکن.
زندگی با آیه ها «روز چهاردهم ماه مبارک رمضان»
عدالت ستون جامعه
إنَّ اللَّهَ يَأمُرُ بِالعَدلِ وَالإِحسانِ وَإيتاءِ ذِي القُربىٰ
خدا از سرِ مهربانى و مصلحت، به برقرارى عدالت در جامعه، به خير خواهى براى مردم و به بخشش به قوم و خويش فرمان مى‌دهد.
